Het Pad van de Pelgrims

Nog voor het kraaien van de haan verbleken de sterren in het eerste ochtendgloren. De nieuwe pelgrimsdag begint in alle vroegte als Paulus onder de stippen vandaan komt, het beekje erop los gaat stromen en JJ zich op de hoogte gaat stellen van het TV programma van vandaag. Of is het nog te vroeg? Heeft het elfje haar vleugeltjes nog niet uitgevouwen?

Maar TV11 kent het tijdstip ‘erg vroeg’ niet. En ook in dit geval is het tijdstip niet te vroeg en niet te laat. Zoals de pelgrims inderdaad weten en stilstaan bij hoe het universum werkt, zo staat de tijd die niet bestaat als het ware ook stil en is het altijd de juiste tijd. Niets gebeurt zomaar, alles moet zo zijn, iedere stap wordt geleid. Het is toch geweldig om te ervaren hoe perfect alles in elkaar zit om in dit geval het Vissertje uitzicht op van Beek te geven. Het wordt ervaren als een verrassend mooie creatie die liefdevol glimlachend aanschouwd wordt.

Daartoe aangemoedigd gaat JJ even terug in de tijd die niet bestaat toen de bijnadoodervaring ter sprake kwam en TV vertelde dat ze vele boeken over dit onderwerp gelezen had. Zelf heeft hij op dit moment het boek Na dit leven van Eben Alexander als verantwoorde bedlectuur. Deze neurochirurg verhaalt over zijn reis naar het hiernamaals. Heeft TV dit boek ook in beeld?

Ik heb het boek in beeld, maar tot op heden slechts hier en daar wat passages gelezen.

Nou Tetty, het is best boeiend. Het boek is voor een breed publiek geschreven, ook medici kunnen hun hart ophalen, figuurlijk natuurlijk, want het wemelt van de medische termen. Verder is het ook een prima familieroman, dus er zitten veel elementen in, maar het is heel goed leesbaar. Voor JJ ligt de focus natuurlijk vooral op de ervaringen tijdens het coma. En wat opvalt is dat E.A. zelf aangeeft dat hij verder gegaan is dan alle andere BDE’s die beschreven zijn.

Dat is een aanname van E.A. Dan heeft hij niet alle beschreven BDE’s gelezen.

Hij was ‘in God’ opgegaan en omgekeerd.

Er is mij sowieso een boek bekend waarin dit ook verwoord wordt. Wie oren heeft, die hore. 

De verklaring zijnerzijds is dat zijn lichaam, zijn hersenen, dusdanig gestopt was met functioneren dat alle filters van waarneming waren weggevallen. Hij had ook, in tegenstelling tot alle andere mensen die hun BDE beschreven hebben, tijdens de ervaringen geen enkele herinnering meer aan zijn persoon hier op aarde. Dat was de crux.

Ook dat is een aanname. Nogmaals, E.A. heeft niet alle beschreven BDE’s gelezen. Maar ga verder. 

Dan denk je natuurlijk direct aan de Cursus en andere verlichtingswegen zoals die van M.E. De persoon staat in de weg, het ontpersoonlijken en entwerden is vereist. En een grote component daarvan is het lichaam, want daaraan is het hele verhaal van de persoon opgehangen. Het gaat er ook niet om, bij ziekte bijvoorbeeld, hoeveel waarde er aan het lichaam gegeven wordt, zo van: ik heb of ben een lichaam maar ik geef er geen waarde aan. Nee, het überhaupt menen dat het lichaam er is, betekent dan al dat er op een onbewust niveau waarde aan gegeven wordt, anders zou die waarneming er niet zijn. Dat geldt voor alle waanideeën.

Daarover gesproken komen er gedachten over het contact met anderen. Voor JJ is dat de optimale oefening om te zien welke jantjes zich manifesteren. Is er liefde te voelen voor die ander? Of enige weerstand? En op welke manier? Alleen zijn met je gedachten en zonder prikkels van andere mensen kan soms al moeilijk genoeg zijn om die gedachten te zien en tot stilte te krijgen. Maar in contact met anderen, dat is andere koek. Dat heeft zin, vooral als je er geen zin in hebt. Het is dan zaak op Jerfaas te concentreren en niet meegesleept te worden in de ego-stroom van denken.

Het is al eerder genoemd, maar blijf niet in het denken hangen, blijf je niet richten op de jantjes en op welke gedachten er voorbij komen. Door te blijven kijken naar welke jantjes zich laten zien, bevestig je de werkelijkheid-waarde ervan. De vraag is: Heb je gedachten of hebben gedachten jou? Omarm het, denk met je hart. Dus mocht die maalstroom van gedachten weer opduiken… 

Laat je er niet in meezuigen, maar kijk er van een afstand naar. Als jij niet in die maalstroom van gedachten duikt, word je er ook niet in meegezogen. Je bent niet die maalstroom van gedachten, je bent dat wat het gadeslaat. Innerlijke vrede is geen kwestie van geen gedachten meer hebben, maar vrede hebben met wat is. 

Nu nog even terug naar het boek Na dit leven. Hierin beschrijft E.A. ook wat hij allemaal heeft gezien.

Ja, we hebben al eerder ‘gezien’ dat, buiten het moment van opgaan in God, in wat zich verder afspeelt tijdens de BDE er altijd nog degene is die waarneemt en datgene wat waargenomen wordt. Dus er is dualiteit.(102-Elf-en-nieuws) De pelgrim weet dat wat je allemaal ziet je dat ook bent maar dat het zich nog afspeelt in het gebied boven de taille van de zandloper. Als er voorbij gegaan wordt aan datgene wat aan ‘gene zijde’ gezien en beleefd wordt, is Het Leven ‘na dit leven’ niets anders dan Het Leven ‘in dit leven’.  

Want bij ‘Na dit leven’ vraag je je af: Welk leven? De titel verwijst vanuit een materieel denken naar iets na dit leven. De in zijn algemeenheid veelgehoorde opmerking: ‘Er is leven na de dood’ klopt niet. Want de dood bestaat niet. De pelgrim weet dat de dood slechts de gedachte is dat je gescheiden bent van je Schepper, zoals de Cursus bijvoorbeeld in les 167 zegt. De opmerking ‘Er is leven na dit leven’, klopt eveneens niet. Ook hierin klinkt het alsof er een ‘dit leven’ en een ‘na dit leven’ is. Het zegt nog niks over leven in dit leven. De pelgrim weet dat er één leven is.

We delen één leven met elkaar, omdat we één Bron hebben, een Bron van waaruit volmaaktheid tot ons komt en altijd in elke heilige denkgeest verblijft die Hij volmaakt geschapen heeft. (CIW 167) 

Wij zijn Eén in Al(les). Er is Eén Leven. Er is Leven. De essentie waar we naar op weg zijn, die wij als het ware via het pelgrimspad blootleggen. Zoals bekend is het moeilijk om dingen goed onder woorden te brengen. Het gaan van de pelgrimsweg maakt dat ik een aantal dingen nu anders verwoord dan ik eerder zou hebben gedaan. Het toepassen van de religieuze denkwijze maakt dat dingen zuiverder verwoord worden en zodoende meer de essentie raken.

Niet alleen de essentie zoals ik het ervaren heb, maar ik merk ook dat het de ervaring nu als het ware dichterbij brengt, doordat ik het zuiverder verwoord. Dit betekent geenszins kritiek of enig oordeel over de ervaring/beleving van Eben Alexander of de wijze waarop hij of wie dan ook het verwoordt. Daar wil ik verder vanaf blijven. Veel mensen kunnen hier iets aan hebben, kunnen erdoor geraakt worden of wat dan ook. Zoals ik mijn ervaring zelf ook vele malen voor groepen mensen verteld heb. Dus in wat ik nu noem probeer ik alleen voor mijzelf de dingen in zoals ik het ervaar zuiver weer te geven, omdat ik voel dat het meer en meer raakt aan het ervaren NU op het pelgrimspad. 

≈

wordt vervolgd…tot NU…